Belfast

Afgelopen woensdag om 12.30 was het zover. Verzamelen bij de castle white apartments om richting Belfast te vertrekken voor the Volleybal Intervarsities. Een volleybaltoernooi tussen de teams van (bijna) alle universiteiten in Ierland.
Maar eerst een 6 uur lange busreis voor de boeg. Hoop gezelligheid wel in de bus. Niet alleen ons damesteam (9 dames) en herenteam (8 heren) zitten in de bus, ook het mannenteam van CIT, de andere universiteit in Cork, reist met ons mee. Daarnaast hebben we nog Rose, manusje van alles, die de hele trip zo'n beetje heeft georganiseerd en de jolige buschauffeur Dave.
Ik moet iedereen ook nog een beetje leren kennen. Aangezien iedereen sinds het begin van het semester speelt en ik pas 3 weken geleden bij het team ben gekomen en hierdoor het trainingsweekend (teambuilding) heb gemist.

Tegen de tijd dat we Noord- Ierland binnen rijden wordt meegedeeld dat iedereen z'n gordel om moet doen, want ja als de politie ziet dat je geen gordel om hebt, komen ze d bus binnen en ze hebben pistolen bij zich.
Ja, dus, agenten hebben altijd een pistool bij zich.. Oh wacht, niet in Ierland. Het land waar het gros van de politie de criminaliteit te lijf gaat zonder pistool....

Rond een uurtje of 7/8 kwamen we bij ons appartement aan. What the fuck! Belachelijk groot, luxe uitziend gebouw. Ieder appartement heeft 2 slaapkamers met een 2persoonsbed, dus we delen een appartement met zn vieren. Niets vermoedend neem ik (met een aantal anderen) de lift naar boven en open ons appartement. We lopen de gang door en dan, WOW!
We komen in een belachelijk grote woonkamer/ keuken terecht. 2 van de 4 muren zijn glas, dus we hebben een belachelijk goed uitzicht of het Titanic kwartier, waar ons appartement is gevestigd.
Daarna ontdekte ik mijn slaapkamer, met badkamer, en balkon. Wat een luxe. Persoonlijk had ik een goedkoop hostel verwacht, maar ik zou met liefde mijn appartement in Cork inruilen voor deze in Belfast. Zie de foto's.

's avonds zijn we een rondje gaan lopen door de stad. Ze hebben hier een erg mooi winkelcentrum, jammer genoeg was er alleen geen tijd om te winkelen. En het viel mij op dat er op veel muren graffiti te bewonderen is.
Na een enkel drankje in een kroeg (een colaatje ;-)) gaan we weer richting t appartement, want er moet getopsport worden

De volgende dag is het dan zover. We gaan met de bus ( ja we hebben een bus met chauffeur voor het hele weekend!) richting Jordanstown, want het toernooi wordt dit jaar georganiseerd door de universiteit van Ulster, dus volleyballen we ook in het sportcentrum van de campus.

De eerste dag komen we goed door. We winnen alle 3 de wedstrijden en worden eerste van de poule. Nou moet ik ook zeggen dat het niveau van 2 van de teams erg laag is. Als ik scheids was geweest, had ik bij een van de teams continu afgefloten, want wat ze aan het doen waren weet ik niet, maar het was geen volleybal.
Zelf heb ik 2 sets gespeeld. Dat ging best aardig, met mijn enkel mooi ingetaped. Springen gaat alleen niet zo en ik ben wat slomer dan normaal. Maar verder.. prima te doen

De mannen hadden het iets zwaarder vandaag. Ik vond het vooral opvallend dat het niveau verschil tussen de mannen en vrouwen erg groot is. Sommige vrouwenteams kunnen helemaal niets. Mijn team is wel okay, al lag het niveau bij mijn oude dynamiek-team hoger. Maar als ik het vergelijk met de hoogste teams van universiteiten in Nederland, dan zouden wij absoluut het lachertje van het toernooi zijn.
Bij de mannen zijn alle teams redelijk sterk.

's avonds zijn we naar de kerstmarkt gegaan. Ik geloof dat ze daar Duitsland een beetje na willen bootsen. Veel kraampjes met bratwurst en gluhwein. Maar ik heb er ook een kraam gevonden met Dutch pancake, oftewel poffertjes. Heuhj! naderhand was er een feestje van het toernooi in een club. Gezellig tanzen! Toen ik met een aantal anderen weer naar huis wilde gaan, hadden we geen idee welke kant we op moesten, dus hebben we maar een taxi genomen.

Dag 2 op het toernooi hadden we het wat zwaarder. Er zijn 2 wedstrijden en de eerste verliezen we. Het team waar we tegen speelden (UCD, dublin) heeft een aantal goede spelers, maar we spelen zelf ook best goed. De tweede wedstrijd winnen we, maar dit koste behoorlijke zweten. Ik heb beide wedstrijden volledig gespeeld (2 sets). De coach heeft besloten om mij als diagonaal in te zitten, omdat ik dan het minste hoef te springen en het meeste verdedigend werk heb. Het is een positie die ik nooit heb gespeeld, maar het ging best goed, al zeg ik het zelf.
Door de laatste wedstrijd te winnen hebben we ons geplaatst voor de kwartfinale op zaterdag. Ook het mannenteam heeft zich daarvoor geplaatst. Nou zijn de verwachtingen van het mannenteam ook wat hoger. Zij zijn namelijk de winnaars van afgelopen jaar. En de winnaars gaan door naar het toernooi van het verenigd koninkrijk, en rarara ook die hebben ze afgelopen jaar gewonnen.

Na de wedstrijden van vandaag was er wel een heel grote verrassing. Staat ineens mijn oude huisgenootje Anna voor mijn neus. Huh! Wat doe jij nou hier!?! Kennelijk studeert zij een semester in Dublin en speelt ze voor UCD (waar ik net tegen gespeeld had). De wereld is klein zullen we maar zeggen.

's avonds lekker gegeten bij de wagamama. Mijn Chinese teamgenootje heeft me geleerd met stokjes te eten. Al heb ik na een paar happen de stokjes toch maar ingeruild voor bestek.
Na het eten was er een feest in een jaren 70/80 club. Ik dacht dat alleen de muziek inhield, maar nee. Er was een presentator, een dansgroepje en rare wedstrijden, zoals hoelahoeppen. Hilarisch!
De jongens van CIT bedachten een volleybaldans, wat erg goed paste in de disco-stijl.

Zaterdag vroeg op voor onze eerste partij. Opnieuw sta ik diagonaal. Springen gaat inmiddels bij blokken goed, smashen is nog altijd een ander verhaal. De partij is zwaar, knokken geblazen, maar onverwachts winnen we en zijn we door naar de halve finale!
De halve finale is helemaal spannend. We winnen de eerste set. En dat van een team dat echt heel goed is. Er is een meisje met een belachelijke goede sprongserve. Ik denk dat we de tweede set allemaal nog een beetje te verbaasd zijn, want die verliezen we. De laatste set is erg spannend, en we verliezen hem nipt met 13-15. BALEN! Ik had nog wel gehoopt op een finale tegen Anne, maar helaas. Haar team wint trouwens het toernooi bij de dames. Toch ben ik supertrots op mijn team, ik had niet gedacht dat we zover zouden komen, want er waren echt wel meer teams beter dan wij.

Het mannenteam wordt ook uitgeschakeld in de halve finale. Voor hun wel heel teleurstellend, want hun gingen echt voor de winst van het toernooi. Maar ik moet zeggen, de mannen waar ze van verloren, Queens (de andere universiteit in Belfast) waren belachelijk goed. Een van die kerels kon smashen, fieuw! Het viel mij mee dat er geen gaten in de grond werden geslagen door hem. Dat team heeft dan ook het toernooi gewonnen, en die jongen is speler van het toernooi geworden.
Ooh het meisje met de belachelijke sprongserve is speelster van het toernooi.

Eenmaal terug in het appartement wordt de sfeer snel omgegegooid van teleurgesteld naar partymood. Er mag eindelijk gedronken worden en voor vanavond staat het awards dinner op de planning.
Leuk feestje, slecht eten. En het feestje is om 1 uur al afgelopen, dat was een beetje jammer. Verder erg leuk om met alle volleyballers te feesten!

De laatste dag kon ik kiezen of ik om 09.15 in de bus wilde zitten naar de giants causeway of lekker in mijn bed blijven liggen en zien wat de dag me brengt, bijvoorbeeld shoppen. Dat werd uit eindelijk het titanic museum. Erg interessant, erg groot ook. Ze hebben soort achtbaantje in een deel van het museum dat je laat zien hoe de titanic gebouwd werd. Erg romantisch ;-)

Ik heb verder eigenlijk niet heel veel van Belfast gezien, maar genoeg om te weten dat ik absoluut een keer terug wil! Een mooie stad met heel veel geschiedenis. We reden op een gegeven moment langs een deel van de stad wat was afgeschermd met hekken enzo. Een deel van de stad waar altijd veel rellen zijn. Echt bizar om te zien.

Rose vertelde dat er officieel wel vrede is in Noord- Ierland, maar dat rellen en bommen nog iedere dag aan de orde zijn. Het is een tijd rustig geweest, maar zij vertelde dat ze het vermoeden heeft, dat het binnenkort wel weer aardig onrustig kan worden. Er is echt een katholiek en protestants deel van de stad. Er zijn veel Noord-Ieren die echt een schijthekel hebben aan Ieren. Zij moet dan ook uitkijken met haar Ierse accent. Dat er zoveel vijandigheid is gaat natuurlijk jaren terug in de geschiedenis, maar kinderen worden nog steeds met hetzelfde gevoel opgevoed. Dus het blijft waarschijnlijk nog jarenlang een gevaarlijke situatie.
In 2007 was er het volleybaltoernooi ook in Belfast, Rose vertelde dat zeer toen ook al bij was. Dat jaar waren ze, toen ze terug kwamen van een feest, getuige van een bomontploffing.
Iemand had zijn caravan voor een pub geparkeerd, dat werd niet gewaardeerd.

Er zijn delen van de stad waar veel graffiti is op de muren, zogenaamde Murals. The murals was voor veel mensen de enige manier waarop ze zich konden uitten over de situatie in Noord-Ierland.

Rond een uurtje of 3 verlieten we Belfast weer. De snelweg loopt voor een deel door de stad. Hier zijn er voetgangersbruggen boven de weg om van de ene wijk langs de snelweg naar de andere wijk te komen. De bruggen zijn 'versierd' met een soort gaas, zodat er niets van de bruggen gegooid kan worden. Dit heeft uiteraard ook met rellen te maken.
Het deed mij denken aan de brug bij de kuip. Die wordt gebruikt om bepaalde supportersgroepen van het treinstation, direct het stadion in te brengen, om op deze manier confrontaties met de andere supporters te voorkomen.

De terugreis was in eerste instantie slapen. Iedereen was nog een beetje brak en moe van de avond ervoor. Maar de laatste paar uur ( na ons diner bij de burger king) was weer een en al gezelligheid!
Al met al een topweekend!!!

Nou heb ik morgen nog een Dutch Dinner voor mijn verjaardag, en vanaf dan is het non-stop essay schrijven, hulde!!