Murphys law

Inmiddels is het alweer vorige week zaterdag dat mijn ouders voor een paar dagen op bezoek waren. Die zaterdag heb ik ze Cork laten zien. Met dank aan de aardrijkskunde lessen heb ik ze als een zeer professionele gids alle attracties van Cork laten zien (jaja met bijbehorende geschiedenis en nutteloze details)
Zondags hebben we een dagtrip naar Dingle Peninsula gemaakt. Mooi schiereiland, met bergen, rotsen en de oceaan. Ooh en het plaatsje Dingle zelf is onwijs schattig. Uiteraard zondags de zondagpub aangedaan. Waar een trio mannen muziek maakt, een van die kerels is echt briljant.
Maandags heb ik ze de weg naar Killarney gewezen, waar ze hebben gewandeld. Zelf had ik de laatste keer fysio voor mn enkel en s middags college. 's avonds naar de spailpin fanach geweest. Daar treedt iedere maandag de tradsoc (traditionele muziek verening van de universiteit) op. Dit keer waren het zo'n 16 muzikanten.
Dinsdag zijn ze weer naar Nederland gevlogen.
Zelf had ik s avonds volleybaltraining. Ik ben pas later bij het team gekomen, omdat ik in het begin nog last had van mijn enkel en later engelse les had op dinsdagavond. Maar ik heb besloten toch liever te volleyballen dan engelse les te volgen.
Extra leuk het weekend van 22 t/m 25 nov. is er een intervarsity volleybal toernooi in Belfast. Dat wil zeggen dat alle universiteiten van Ierland dan tegen elkaar spelen. En jaa ze willen mij graag in het team hebben.
Maar goed wat doe ik dan afgelopen dinsdag bij de training, juist na een blokactie op de voet van de tegenstander landen, hoppa enkel weer verziekt. Ik geloof dat ik een beetje last heb van murphys law (Murphy's law is de ongelukswet: Anything that can go wrong, will go wrong) hier in Ierland van een verstuikte enkel, naar een verkoudheid die al weken duurt, naar een blaasontsteking en net als dat allemaal over is mn enkel weer verstuiken, what's next?!?!
Dus 2 spelers van het jongensteam hebben me van het veld moeten dragen. Waarna ik geruime tijd met een ijszak langs de kant heb gezeten en uiteindelijk door de coach met de auto naar huis ben gebracht.
Volgende dag kon ik nauwelijks lopen, dus een pijnstiller genomen, en een taxi gebeld om me naar de dokter op de campus te kunnen. Normaal is dat 10 min. lopen, nu koste het met 7 euro. Daar heb ik geruime tijd in de wachtkamer gezeten, vervolgens keek de dokter 2 seconden naar mn enkel, voelde even en stuurde me toen door naar het ziekenhuis voor foto's. Vervolgens heb ik daar lang in de wachtkamer gezeten. Toen mocht ik mee met zuster 1. Uitgelegd wat eraan de hand was, mn enkel laten zien en toen kon ik mijn schoen weer aandoen. Ja je mag weer in de wachtkamer wachten tot je foto's kan laten maken.
Vervolgens kwam verpleger nummer 2. Opnieuw de schoen aan en uitgedaan en toen kon ik in een andere wachtruimte gaan zitten. Daarna zijn er foto's gemaakt, maar niets gebroken, wellicht wel het een en ander ingescheurd, maar dat kon hij niet met zekerheid zeggen. Conclusie een week lang met een soort steunkous rondlopen en opnieuw naar de fysio.

Het voordeel van een verstuikte enkel: Ik heb van t weekend voornamelijk in mijn appartement doorgebracht met mijn pootje om hoog en mijn neus in de boeken (en wat ook hielp was niet werkend internet).

Vandaag dus opnieuw naar de fysio. Zij was het met me eens: Murphys law. Goed zij heeft me dus fijn gemarteld vanochtend. Want ja als ik wil volleyballen in Belfast moet ik snel herstellen, dus veel oefeningen doen. Dat kan pijn doen, maar het belangrijkste is dat het allemaal soepeler wordt en de stijfheid verdwijnt.

Genoeg over die enkel. Zijn er nou ook nog (leuke) andere dingen gebeurd: Eh feestje bij lizzie thuis, studeren, boterhammen met hagelslag, de nieuwe james bond in de bios gezien (en jullie dachten dat je in Nederland weinig beenruimte had in de bios?! haha) dat was het wel zo'n beetje :-P